Çocukların Gerçek Bir İlişkiye, Uyumlanmaya ve Görülmeye Olan İhtiyaçları

 

​

Çocukların asıl ihtiyaç duydukları şey, gelişimlerini destekleyecek eğitici setler veya kompleks pahalı oyuncaklardan ziyade daha temelde gerçek, basit, karşılıklılığın ön planda olduğu bir ebeveyn-çocuk ilişkisidir. Çocuklar dünyaya gözlerini açtıkları ilk zamanlardan itibaren göz temasına, karşılıklılığa, görülmeye ve farkedilmeye, ihtiyaçlarının tutarlı şekilde karşılanmasına ve şefkatli dokunuşlara ihtiyaç duyarlar. İnsan beyni karşılıklı etkileşimler sayesinde yeni bağlantılar kurarak ve öğrenme gerçekleşmektedir. Karşılıklı olarak uyumlanabilme, çocukla bağ kurabilmenin en temel başlangıcıdır. Ebeveyn çocuk arasında kurulan senkron bir ilişki sayesinde ebeveyn, çocuğunun tepkilerini daha yakından takip edip onu daha iyi anlayabiliyor (ne çocuğun hoşuna gidiyor, neye ihtiyacı var, ne onu rahatsız ediyor vb.). Aynı zamanda  da çocuk, ebeveynden aldığı tepkiler sayesinde içinde bulunduğu dünyayı anlamlandırmaya ve yeni bağlantılar kurmaya başlıyor. Ebeveynle kurulan göz teması, karşılıklı mimikler, jestler, ortak dikkat ögeleri ve ses tonu çocuk için en iyi öğreticiler olabiliyor.

 

​

Bu noktada rutinler, tahmin edilebilir ve tutarlı olmak çocukların kendilerini güvende ve ihtiyaçları karşılanmış, görülmüş hissetmelerine yardımcı olacaktır. Öz-düzenleme (regülasyon) becerilerinin sağlıklı gelişebilmesi için erken çocukluk döneminde çocuğun ihtiyaçlarının görülmesi ve istikrarlı şekilde ihtiyaçlarının giderilmesi, duyusal veya duygusal olarak aşırı uyarıldığı anlarda ebeveynin bunu farkedip çocuğu yatıştırması oldukça önemlidir. İhtiyaç duyduğu anlarda ebeveyninin ona gerekli yatıştırmayı sunacağını bilmesi, çocuğun zamanla bu beceriyi kendisi için de kullanmasına yardımcı olmaktadır. Ebeveyn tarafından sağlanan bu güvenle, çocuk kendi kendini yatıştırma kapasitesini (regülasyon) geliştirmiş olur. Böylelikle, çocuk duygusal olarak zorlandığı anları giderek daha rahat yönetmeye başlar. Aynı zamanda çocuğun kendine ve diğerlerine güven duyma kapasitesi de artar ve bu durum çocuğun daha sağlıklı ilişkiler geliştirmesine yardımcı olur.